Op zondag 29 november 1998, vandaag exact 21 jaar geleden, wandelt een introverte muzikant, wiens carrière sinds een jaar in een stroomversnelling was geraakt, de 2 Meter Sessies studio binnnen.
“De naam Elliott Smith was er vrij onverwacht,” begint Jan Douwe Kroeske zijn aankondiging in de uiteindelijke aflevering. “Niet een plaat of een concert zorgde ervoor dat-ie werd opgemerkt, maar een film: Good Will Hunting. Verstilde, Nick Drake-achtige muziek bij een nogal romantische film.”
Wanneer Elliott de liedjes aanlevert voor die film, is hij al een paar jaar bezig met muziek maken. Een kleine trouwe groep fans heeft hij dan al opgebouwd, waaronder Gus van Sant, regisseur van Good Will Hunting. Elliott schreef een paar liedjes voor de film, waaronder het wonderschone ‘Miss Misery’. Het leverde hem een Oscar nominatie op én hij mocht tijdens de uitreiking, voor een miljoenenpubliek, het liedje live spelen. Hij werd aangekondigd door Madonna. Het was voor de verlegen en onzekere Smith een moeilijke avond. “Er waren allemaal beroemde artiesten en toen kwam ik op en dacht men “Wie is die gast, in dat witte pak en met dat vieze haar, die geen miljoenen platen heeft verkocht. Wat doet hij hier in hemelsnaam?” En ik dacht precies hetzelfde,” vertrouwt hij Jan Douwe toe in het interview na z’n 2 Meter Sessie.
Die sessie verloopt chaotisch. Liedjes worden halverwege afgebroken en ook de uitvoeringen met zijn band Heatmiser rammelen van alle kanten. Bij de tv-makers speelt er twijfel op: kunnen we hier wel een aflvering uithalen? Magie verschijnt dan toch als Elliott alleen plaatstneemt achter de piano. Een (weliswaar afgebroken) versie van ‘Waltz #2‘ gaat door merg en been en ‘I Didn’t Understand’is zo breekbaar dat het pijn doet. Beide liedjes zijn afkomstig van de toen net verschenen plaat XO, dat zijn internationale doorbraak zou worden.
Vier jaar na de sessie, in 2003, overlijdt de vaak depressieve Elliott Smith. Zijn vriendin vindt hem met twee steekwonden in z’n borstkast. Naast hem een afscheidsbriefje: “Het spijt me zo, liefs Elliot. God, vergeef me.” Het foutief spellen van z’n eigen voornaam (één ‘t’ in plaats van twee) zorgt voor wilde verhalen: was het wel zelfmoord?
Elliott Smith werd 34 jaar.